γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.
Ο
Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξη που έδωσε στη ΔΕΘ έδειξε αυτό που
πραγματικά είναι. Αυτό που θα πρέπει να φοβόμαστε και αυτό που θα πρέπει
να πολεμήσει κάθε Έλληνας που αντιτίθεται σε κάθε μορφή καθεστωτικής
νοοτροπίας. Γιατί στη ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας ξέφυγε από την εποχή του
ρομαντισμού και της ιδεολογικής αυταπάτης και πέρασε στην εποχή του
αυταρχισμού και της με κάθε τρόπο προσπάθειας διατήρησης της εξουσίας.
Αυτό
άλλωστε είναι και ο στόχος του. Να διατηρηθεί με κάθε τρόπο στη
εξουσία. Η νέα
Αριστερά του κ. Τσίπρα δεν αναλώνει τις δυνάμεις της για
να βρει όσο πιο καλύτερους τρόπους μπορεί για να κυβερνήσει και να
βελτιώσει τη ζωή του Έλληνα. Αναλώνει τις δυνάμεις της για να βρει
τρόπους να παρατείνει την παραμονή της στην εξουσία.
Όμως
κάθε μέρα που περνά επιβαρύνει τη χώρα με δυσβάστακτο βάρος. Με λάθη
και παραλείψεις που θα δυσκολέψουν την αναστροφή του κλίματος στην
οικονομία. Και το τραγικότερο όλων θα είναι όταν φτάσει η στιγμή που τα
πράγματα δεν θα είναι πια αναστρέψιμα.
Η
θεωρία του rebound που ανέπτυξε ο κ. Τσίπρας είναι αστεία. Καθώς η
ανάπτυξη ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν έχει έλθει αυτόματα.
Απαιτούνται ενέργειες, δράσεις, αποφάσεις που θα δώσουν ώθηση στην
οικονομία και θα δημιουργήσουν συνθήκες ανάπτυξης. Μέχρι σήμερα ο κ.
Τσίπρας το μόνο που κάνει είναι να δυσκολεύει παρά να διευκολύνει την
ομαλοποίηση της οικονομίας. Και πάντως η ομαλοποίηση, η κανονικότητα στη
λειτουργία της οικονομίας, δεν πρόκειται ποτέ να έλθει σε έναν τόπο που
τα 60 ευρώ από τα 100 ευρώ κάθε οικονομικής δραστηριότητας, επιστρέφουν
με τη μορφή φόρων στο κράτος.
Το
θέμα μας ωστόσο δεν είναι αυτό σήμερα. Το θέμα μας είναι ότι αν οι
εκλογές αργήσουν υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να μην υπάρχει δυνατότητα
αναστροφής του κλίματος, να μην υπάρχει δηλαδή, δυνατότητα σωτηρίας της
Ελλάδος.
Αλήθεια;
Ποιος από τους πολιτικούς μας αρχηγούς θα θέλει να παραλάβει μια
κατεστραμμένη χώρα; Ποιος θα θεωρήσει επιτυχία να βαδίσει «στων Ψαρών
την ολόμαυρη ράχη»; Ποιος θα θελήσει να κάνει αυτή τη θυσία; Αλλά μήπως
υπάρχει τρόπος να μη φτάσουμε εκεί; Μήπως υπάρχει τρόπος να επιταχύνουμε
τις πολιτικές εξελίξεις και να προλάβουμε την Ελλάδα ζωντανή;
Υπάρχει.
Στις
δημοκρατίες οι κυβερνήσεις πέφτουν με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι όταν
χάνουν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, κάτι που πρέπει να αποκλείσουμε
γιατί οι κυβερνητικοί βουλευτές έχουν αποδειχθεί πειθήνια στρατιωτάκια
των εντολών που δίνουν οι ηγεσίες τους και εραστές της εξουσίας. Ο
δεύτερος τρόπος είναι όταν δεν μπορούν να αντέξουν τη λαϊκή οργή.
Μέχρι
σήμερα η αξιωματική αντιπολίτευση δεν ασκεί μια αντιπολίτευση που θα
ανταποκρινόταν στο μέγεθος των λαθών και της ανικανότητας της κυβέρνηση
Τσίπρα. Περιορίζεται στην κριτική στη Βουλή, στον κοινοβουλευτικό έλεγχο
και στην έκδοση ανακοινώσεων.
Για
να σηκώσεις όμως πιο ψηλά τον πήχυ και για να κάνεις έναν ανένδοτο
αντιπολιτευτικό αγώνα, πρέπει να έχεις αντιπροτείνει λύσεις στα λάθη που
έχει κάνει η κυβέρνηση. Μέχρι στιγμής μόνο σε ένα βαθμό έχει γίνει αυτό
από την πλευρά της ΝΔ.
Το
Σάββατο το βράδυ ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα προτείνει στον ελληνικό ένα
ολοκληρωμένο και οικονομικά κοστολογημένο σχέδιο για έξοδο από την
κρίση, έναν «οδικό χάρτη» για έξοδο από την κρίση. Συνεπώς από την
Κυριακή και μετά η ΝΔ πρέπει να περάσει στην επόμενη φάση της
αντιπολίτευσης που δεν είναι άλλη από τη συσπείρωση όσο το δυνατών
ευρύτερων δυνάμεων μπορεί για να πιέσει την κυβέρνηση ώστε να οδηγηθούμε
το συντομότερο δυνατόν σε εκλογές, ώστε να αλλάξει κυβέρνηση και να
αλλάξει και η κυβερνητική πολιτική.
Στον
αγώνα αυτό που συνοπτικά μπορεί να αποδοθεί με τη φράση «Εκλογές τώρα,
για να προλάβουμε την Ελλάδα ζωντανή», η ΝΔ ως κόμμα εξουσίας έχει
εθνικό χρέος να απευθυνθεί σε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης που
ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο και να τους ζητήσει να συνδράμουν στην
προσπάθειά της, που δεν είναι προσπάθεια κομματική αλλά υπό της παρούσες
συνθήκες έχει εθνικό χαρακτήρα.
Η
ΝΔ πρέπει να απευθυνθεί σε όλους τους βουλευτές, σε όλα τα πολιτικά
στελέχη της χώρας και να τους ζητήσει να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Ο
κ. Τσίπρας με μαθηματική ακρίβεια μας οδηγεί σε νέο μνημόνιο. Και η
Ελλάδα και οι Έλληνες δεν θα μπορέσουν πλέον να αντέξουν κάτι τέτοιο.
Την
επερχόμενη καταστροφή μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να την
αποτρέψει. Πρέπει να πείσει τους λοιπούς πολιτικούς αρχηγούς, ακόμα και
τον κ. Κουτσούμπα του ΚΚΕ, ότι μπορεί να έχουν ιδεολογικές ή
προγραμματικές διαφορές, αλλά τους ενώνει κάτι κοινό: Η αγάπη τους για
την πατρίδα. Το χρέος τους απέναντι στην Ελλάδα και στους πολίτες αυτού
του τόπου που υποφέρουν. Το κοινό αυτό στοιχείο είναι τόσο ισχυρό που
πρέπει να υπερκαλύψει κάθε τι άλλο που έχει σχέση με προσωπική
φιλοδοξία.
ΕΝΩΜΕΝΟΙ
όλη η δημοκρατική αντιπολίτευση πρέπει να δώσει τον αγώνα για να φύγει
από την εξουσία η χειρότερη και πιο επικίνδυνη κυβέρνηση που γνώρισε η
Ελλάδα από το 1974 και μετά.
Ο
κοινός αυτός αγώνας θα δείξει στους Έλληνες ότι υπάρχουν πολιτικές
δυνάμεις στη χώρα που θέτουν το εθνικό συμφέρον πάνω από οτιδήποτε άλλο
και για το λόγο αυτό οι πολίτες αξίζει να τις εμπιστευθούν.
Θα
χρειαστεί κομμουνιστές, σοσιαλιστές και φιλελεύθεροι, Δεξιοί, Κεντρώοι
και Αριστεροί, να κρατήσουν ο ένας το χέρι του άλλου ΕΝΩΜΕΝΟΙ σε ένα
κοινό αίτημα: «Εκλογές τώρα, για να προλάβουμε την Ελλάδα ζωντανή».
Θα
χρειαστεί να κατέβουμε στους δρόμους. Θα χρειαστεί να φωνάξουμε. Θα
χρειαστεί να αγωνιστούμε. Θα χρειαστεί να ματώσουμε… Αλλά μόνο έτσι
μπορούμε οι υγιώς σκεπτόμενοι πολίτες να διορθώσουμε το διπλό λάθος που
έκαναν κάποιοι συμπολίτες μας τον Ιανουάριου και τον Σεπτέμβριο του
2015.
Στις
εκλογές που θα έλθουν ο καθένας θα ψηφίσει το πρόγραμμα εκείνου του
κόμματος που πιστεύει ότι μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Αλλά
μέχρι τις εκλογές πρέπει όλη η δημοκρατική αντιπολίτευση να είναι
ενωμένη σαν μια γροθιά στο κοινό αίτημα για εκλογές.
Και
μη πει κανείς ότι αυτό είναι ουτοπία και δεν μπορεί να συμβεί. Συνέβη
το 1989 με τις πληγές ακόμα του εμφυλίου ανοικτές για Δεξιά και
Αριστερά, που κινήθηκαν από κοινού, συμμαχώντας, τότε, στο απλό αλλά
αυτονόητο και λογικό αίτημα της ελεύθερης ραδιοφωνίας και τηλεόρασης.
Γιατί οι σημερινοί ηγέτες των κομμάτων από Δεξιά έως Αριστερά να μη
μπορούν να συμφωνήσουν στο δημοκρατικό αίτημα για εκλογές;
Αν
δεν ακολουθηθεί μια πορεία δυναμικής διεκδίκησης των εκλογών, τότε ο
λαός θα μπει στη λογική ότι η ΝΔ κάνει αντιπολίτευση του καναπέ και ότι
περιμένει από τον Τσίπρα «να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά» και θα
κυριαρχούν τα σενάρια περί «ώριμου φρούτου», τα οποία το μόνο που
επιτυγχάνουν είναι η απαξίωση των κομμάτων.
Η
δυναμική διεκδίκηση των εκλογών αποτελεί εθνικό χρέος πλέον για τη ΝΔ. Η
συστράτευση των λοιπών πολιτικών δυνάμεων στο αίτημα αυτό είναι η δική
τους εθνική ευθύνη. Και αυτό που πρέπει όλοι να κατανοήσουν είναι ότι
μόνο ΕΝΩΜΕΝΟΙ οι Έλληνες μπορούμε να πετύχουμε τον στόχο της επίσπευσης
των εκλογών ώστε να προλάβουμε την Ελλάδα ζωντανή.