Ο
Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει πολύ καλά ότι πρέπει να φτιάξει το δικό του
κράτος, αν θέλει να παραμείνει μέσα στο πολιτικό παιχνίδι, ακόμα και
στην περίπτωση που χάσει την εξουσία.
Η ΝΔ άντεξε και παρέμεινε ζωντανή γιατί ήταν και παραμένει το κατ’ εξοχήν αστικό ελληνικό κόμμα.
Το
ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε από το βάρος των λαθών του Γιώργου Παπανδρέου και της
αποκλειστικής ευθύνης που ανέλαβε να άρει μόνος του τον σταυρό του
πρώτου μνημονίου και της τρόικας που ο ίδιος
έφερε στην Ελλάδα, μετά από
μια τραγική πολιτική πορεία από την εποχή που ως αντιπολίτευση αρνείτο
κάθε συνεννόηση. Τότε πολλά στελέχη του μη αντέχοντας το βάρος
αυτομόλησαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα προσπαθεί να ελέγξει με κάθε τρόπο κάθε πηγή εξουσίας.
Όσοι
αιθεροβάμονες πίστευαν ότι δεν θα συγκρουστεί με εκείνους που τον
στήριξαν στα πρώτα βήματά του στην πολιτική, από την εποχή του Δημοτικού
Συμβουλίου της Αθήνας, αποδείχθηκε ότι έκαναν μεγάλο λάθος. Το μόνο που
καταλαβαίνει ο Αλέξης είναι το προσωπικό του συμφέρον. Και, φυσικά,
θεωρεί ότι χωρίς τον έλεγχο του δημοσίου, της Δικαιοσύνης και των ΜΜΕ,
δεν μπορεί να εδραιώσει τη δική του κυριαρχία στην πολιτική ζωή της
χώρας.
Με
αυτό το δεδομένο είναι βέβαιο ότι ο κ. Τσίπρας δεν ορρωδεί προ ουδενός.
Είναι ικανός για πράγματα που κανένας Ευρωπαίος δημοκράτης κυβερνήτης
δεν θα μπορούσε να διανοηθεί. Ωστόσο το μεγάλο ερώτημα είναι αν αυτό του
το χαρακτηριστικό μπορεί να το συνειδητοποιήσει ο αστικός κόσμος και,
κυρίως η ΝΔ.
Με
αφορμή την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών η ΝΔ οφείλει να κάνει μια
μεγάλη προσπάθεια να σηκώσει, επιτέλους, από τους καναπέδες τους όλους
τους οπαδούς της. Είναι σαφές ότι ο πολιτικός που παίζει με
χαρτοπαιχτικούς όρους το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών και μοιράζει
στους «ιθαγενείς» χρήματα που ακόμα δεν έχει εισπράξει αλλά πιθανόν
εισπράξει σε βάθος τριετίας, είναι ικανός με ανάλογη ευκολία, να βάλει
νέους φόρους και να διαλαλεί ότι το κάνει για το καλό των πολιτών.
Το ερώτημα είναι οι πολίτες θα συνεχίσουν να δέχονται απαθείς τα ψέματα και την συνεχή εξαπάτηση του κ. Τσίπρα;
Ως πότε θα επικρατεί στη λογική και στη συμπεριφορά τους το «σφάξε με Αγά μου να αγιάσω»;
Ως
πότε θα πληρώνουν για να χαρίζει ο κ. Τσίπρας στους εργολάβους των
μεγάλων εθνικών αξόνων 500 εκατομμύρια λες και είναι δικά του, μόνο και
μόνο για να καλύψει νομικές παραλείψεις ή λάθη της κυβέρνησής του;
Ως
πότε θα δέχονται αδιαμαρτύρητα νέους φόρους, νέες περικοπές συντάξεων
και μισθών, καμία πρόοδο στην καταπολέμηση του μεγαλύτερου προβλήματος
της χώρας, της ανεργίας;
Ίσως
κάποιος αναρωτηθεί «μα, ποιος να ξεσηκώσει τους Έλληνες;». Και όταν δεν
ξεσηκώνονται εκείνοι που χάνουν εκατομμύρια από την πολιτική της
κυβέρνησης, όπως π.χ. εκείνοι που δεν πήραν τηλεοπτικές άδειες, πώς
είναι δυνατόν να ξεσηκωθεί ο απλός λαός που νιώθει προδομένος από τα
συνεχή ψέματα;
Εδώ
ακριβώς είναι ο ρόλος της Αντιπολίτευσης. Η ΝΔ με κάθε τρόπο πρέπει να
πείσει εργαζόμενους και ιδιοκτησίες λειτουργούντων τηλεοπτικών σταθμών
ότι πρέπει με κάθε τρόπο να αντέξουν. Να μη βάλουν «λουκέτο» στα κανάλια
τους. Να βρουν τρόπο να τα κρατήσουν ζωντανά ακόμα και μέσω καλωδιακών ή
δορυφορικών πλατφορμών ή μέσω διαδικτύου και να κρατήσουν και όσους
περισσότερους εργαζόμενους μπορούν. Η ΝΔ πρέπει να πείσει ότι η ίδια ως
κυβέρνηση θα βάλει τέλος στο νόμο Παππά και θα δώσει από την αρχή
περισσότερες τηλεοπτικές άδειες με ευθύνη του ΕΣΡ.
Επίσης
πρέπει με το σχέδιό της για έξοδο από την κρίση να πείσει τους Έλληνες
πολίτες ότι οι μέρες της απαξίωσης της ιδιωτικής οικονομίας, οι μέρες
πολέμου της επιχειρηματικότητας, οι μέρες της φορομπηχτικής πολιτικής
τελειώνουν μαζί με τον κ. Τσίπρα.
Ο
κ. Μητσοτάκης πρέπει να πείσει ότι ο «ο οδικός χάρτης» εξόδου από την
κρίση που θα παρουσιάσει στη Θεσσαλονίκη είναι βατός για όλους τους
Έλληνες και με περισσότερες ευκαιρίες για θέσεις εργασίας.
Πρέπει
να πείσει, επίσης, τους Έλληνες επιχειρηματίες, όχι μόνο των ΜΜΕ ότι η
κυβέρνησή του θα δώσει ευκαιρίες για ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας
και κέρδη με την προϋπόθεση της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και
επανεπένδυσης των κερδών, ώστε να επιταχυνθεί η ανάπτυξη της οικονομίας.
Πρέπει,
τέλος, να πείσει όλους τους Έλληνες ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να
περιμένει. Πως ό,τι είναι να γίνει πρέπει να γίνει άμεσα. Ότι το σχέδιό
του για έξοδο από την κρίση έχει εφαρμογή αν η Ελλάδα είναι ακόμα
ζωντανή. Και για να προλάβουμε την Ελλάδα ζωντανή, αξίζει τον
κόπο να βγούμε από τη λογική της μιζέριας, του «ωχαδερφισμού» της
ηττοπάθειας και του «σφάξε με Αγά μου να αγιάσω». Πρέπει, επιτέλους, να
αντισταθούμε. Και αν κάποτε πρώτοι αντιστεκόντουσαν εκείνοι που δεν
είχαν τίποτε περισσότερο να χάσουν από τις αλυσίδες τους, τώρα είναι η
ώρα να αντισταθούμε όσοι πιστεύουμε ότι αποτελεί πατριωτικό μας χρέος να
κρατήσουμε και να προλάβουμε την Ελλάδα ζωντανή. Είναι η ώρα να
αποδείξουμε ότι είμαστε Έλληνες και όχι ραγιάδες μιας αριστερής
ιδεοληψίας.