Ομιλία κατά τη συζήτηση επί των Προγραμματικών Δηλώσεων της Κυβέρνησης

Κύριε Πρόεδρε,
κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έπρεπε να φτάσουμε να κινδυνέψουν κεκτημένων ετών
για τον τόπο μας για να αντιληφθούν κάποιοι πως η εθνική συνεννόηση είναι η
μόνη λύση στην πρωτοφανή κρίση που βιώνει η χώρα μας.

Αναρωτιέμαι
πόσο καλύτερη θα ήταν η θέση της Ελλάδας αν από πέρσι είχε ακουστεί η κραυγή
αγωνίας της Δημοκρατικής Συμμαχίας για σχηματισμό κυβέρνησης εκτάκτου ανάγκης.
Δυστυχώς, ο χρόνος απέδειξε πόσο δίκιο είχαμε όταν λέγαμε ότι κανένα κόμμα μόνο
του δεν μπορεί να εφαρμόσει μια πολιτική εξόδου από την κρίση. Ο χρόνος,
επίσης, απέδειξε πως το πολιτικό σύστημα της χώρας χρειάζεται πλήρη και ριζική
αναμόρφωση.

Οι δύο
τελευταίες εβδομάδες ήταν αποκαλυπτικές για την εμμονή κάποιων πολιτικών
αρχηγών να σώσουν ό,τι μπορούσαν από το σύστημα που οι ίδιοι εξέθρεψαν και μόνο
όταν Βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων συνειδητοποίησαν τη δύναμη που έχουν
και οι δύο αρχηγοί κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να τους αγνοούν εσαεί, τότε και
μόνο τότε έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία και προχώρησαν σε εκείνο που από την
πρώτη στιγμή έπρεπε να είχε γίνει, στο σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας.

Δυστυχώς,
όμως, στην Ελλάδα κάθε θαύμα κρατάει τρεις μέρες λέει ο λαός. Το συγκεκριμένο
δεν κράτησε ούτε μία, αφού οι όροι που τίθενται για χρονικά περιθώρια και η
άρνηση ανάληψης της συνευθύνης που αναλογεί σε κόμματα που συγκυβερνούν, όπως η
Νέα Δημοκρατία, δείχνουν ότι όχι μόνο δεν πιστεύουν πραγματικά σε αυτό που
θεωρητικά στηρίζουν, αλλά και ότι στην ουσία υπονομεύουν αυτή την εθνική
προσπάθεια.

Κυρίες και
κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι τυχαίο ότι στην ανάλογη περίπτωση της Ιταλίας,
ένας από τους βασικούς όρους που έθεσε ο εντολοδόχος Πρωθυπουργός Μάριο Μόντι,
είναι ότι δεν πρόκειται να δεχτεί όρους για το χρόνο ζωής της κυβέρνησής του
και τούτο, διότι, όπως ορθώς επισήμανε, τα χρονικά όρια θα υπέσκαπταν το κύρος
της συμμαχικής κυβέρνησης που σχημάτισε , αλλά και το στόχο που είχε θέσει.
Επίσης, μεταφέροντας την κριτική που η κοινωνία ασκεί, θέλω να επισημάνω τη
σύγκριση που γίνεται μεταξύ της παρούσας Κυβέρνησης των πενήντα Υπουργών και
της αντίστοιχης ολιγομελούς ιταλικής Κυβέρνησης.

Μέσα σε αυτό
το κλίμα καλούμαστε να δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης σε μια Κυβέρνηση από την οποία
ο λαός προσδοκά πολλά, κυρίως γιατί στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού αναγνωρίζει
έναν ικανό άνθρωπο του οποίου η γνώση, η εμπειρία και το κύρος αποτελούν
εγγύηση πρώτα για να αποκαταστήσουμε τις τραυματισμένες σχέσεις με τους
εταίρους μας της Ευρωπαϊκή Ένωση και
στη συνέχεια για την εφαρμογή της αναγκαίας οικονομικής πολιτικής.

Η Δημοκρατική Συμμαχία θα στηρίξει αυτή την
προσπάθεια με όλες της τις δυνάμεις και η στήριξη αυτή είναι ανιδιοτελής, χωρίς
ανταλλάγματα και όρους, παραβλέποντας ακόμη και το γεγονός ότι κάποιοι έθεταν
εξαρχής βέτο για τυχόν συμμετοχή μας.

Όμως, η στήριξη αυτή δεν σημαίνει ανοχή και
σιωπή. Δεν σημαίνει έλλειψη ελέγχου. Σημαίνει πως είμαστε εδώ για να ενώσουμε
τις δυνάμεις μας σε ό,τι θεωρούμε πως είναι αναγκαίο να γίνει για το καλό του
τόπου και να στηλιτεύσουμε ό,τι θεωρούμε πως κινείται προς την αντίθετη
κατεύθυνση. Σημαίνει πως είμαστε εδώ για να ασκήσουμε το θεσμικό μας ρόλο που
δεν είναι άλλος από εκείνον της αντιπολίτευσης, της εποικοδομητικής, αλλά και
σκληρής αντιπολίτευσης όπου και αν χρειαστεί, ιδιαίτερα όταν επισημάνουμε λάθη,
παραλείψεις και καθυστερήσεις ή κομματικές και εκλογικές σκοπιμότητες.

Κυρίες και
κύριοι συνάδελφοι, έχουμε μπροστά μας
ένα κρίσιμο χρονικό διάστημα στο οποίο πρέπει να εργαστούμε σκληρά και με
αποφασιστικότητα από κοινού αν θέλουμε να έχουμε ελπίδα να βγούμε από το
αδιέξοδο. Στην κρίσιμη αυτή ώρα πρέπει να κάνουμε αυτό που ζητάει ο ελληνικός
λαός, να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και τα στερεότυπα ετών. Πρέπει, επίσης,
να θέσουμε τις βάσεις πάνω στις οποίες θα στηριχθεί και θα αναπτυχθεί επιτέλους
η ελληνική οικονομία.

Την ώρα που οι αρμόδιοι Υπουργοί θα
εφαρμόζουν τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου, η υπόλοιπη Κυβέρνηση
πρέπει να βάζει τα θεμέλια της οικονομίας πάνω στην οποία θα οικοδομηθεί η νέα
Ελλάδα της νέας Ευρώπης. Μια οικονομία η οποία θα δώσει έμφαση στον τουρισμό,
στον πολιτισμό και τη ναυτιλία, θα ενισχύσει τον πρωτογενή τομέα και θα δώσει
κίνητρα για να ασχοληθούν οι άνεργοι νέοι μας με τη γεωργία και την
κτηνοτροφία, ενώ παράλληλα θα αναπτύσσει τη μεταποίηση στους αντίστοιχους
τομείς παραγωγής.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι η σωτηρία της
Ελλάδας έρχεται από τους τομείς που ιστορικά έχουν κρατήσει ζωντανό 5.000
χρόνια αυτό τον τόπο, ενισχυμένους από δραστηριότητες όπως η υγεία και η
παιδεία στους οποίους η χώρα μας μπορεί να μεταβληθεί σε πόλο της
νοτιοανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, χωρίς να βάζουμε σε δεύτερη μοίρα
τον ορυκτό πλούτο της πατρίδας μας.

Στόχος μας πρέπει να είναι η δημιουργία
θέσεων εργασίας που μόνο ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να δώσει. Έτσι θα
διασφαλίσουμε την κοινωνική συνοχή. Έτσι θα κρατήσουμε αρραγές το κοινωνικό
μέτωπο και όχι μεταφέροντας μπρος ή πίσω το χρόνο των εκλογών.

Για να γίνουν όμως, όλα αυτά πρέπει άμεσα να
υπάρξουν τομές στη δημόσια διοίκηση. Με λίγα λόγια πρέπει αυτή η Κυβερνώ να
κάνει πράξη αυτό που η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν τόλμησε να
κάνει, δηλαδή την επανίδρυση του κράτους.

Όλα αυτά σε
άλλες εποχές θα απαιτούσαν μια επαναστατική κυβέρνηση. Σήμερα το ρόλο αυτό
καλείται να παίξει μια κυβέρνηση που θα έχει τη στήριξη της συντριπτικής
πλειοψηφίας του κοινοβουλίου και της κοινωνίας. Θα πετύχει; Εξαρτάται αν οι
μετέχοντες Υπουργοί και τα κόμματα που τη στηρίζουν αντιληφθούν ότι ο στόχος
τους είναι η σωτηρία της πατρίδας και όχι το παιχνίδι με τις λέξεις για να
αποσείσουν από πάνω τους τις ευθύνες που η ανάγκη τους έκανε να αναλάβουν.

Και κάτι
ακόμα. Θεματοφύλακες αυτής της προσπάθειας πρέπει να είμαστε εμείς, κυρίες και
κύριοι συνάδελφοι, οι Βουλευτές και
κυρίως οι Βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων που ώθησαν τις ηγεσίες τους να
προχωρήσουν στην ιστορική αυτή συγκυβέρνηση.

Και τέλος, κύριε Πρόεδρε, είναι πλέον η ώρα
να αναληφθεί εκ μέρους του Προεδρείου πρωτοβουλία, ώστε όχι μόνο να
αποκατασταθεί ο ρόλος των Βουλευτών, αλλά και για να προστατευτεί ουσιαστικά
μέσα από τον Κανονισμό της Βουλής και το Σύνταγμα η ελεύθερη έκφραση της γνώμης
των Βουλευτών, η οποία δεν θα τιμωρείται ως ποινικό αδίκημα από τον εκάστοτε
αρχηγό κόμματος που εκλαμβάνει τη στιγμιαία στήριξη που του παρέχει η κοινωνία
στη διαδικασία μιας εσωκομματικής εκλογής ως εντολή για να διοικεί σαν φύλαρχος
και απόλυτος άρχων που θα φιμώνει κάθε διαφορετική φωνή και θα κόβει κάθε
κεφάλι που θα τολμά να ξεμυτίσει από την κομματική στρούγκα. Οι εποχές άλλαξαν
και όσοι δεν το καταλαβαίνουν θα συναποτελέσουν τη σκόνη των ερειπίων ενός
συστήματος που καταρρέει.

Σας ευχαριστώ.